Sikorka bogatka – co warto o niej wiedzieć?

Sikorka bogatka, znana również jako Parus major, to jedna z najczęściej spotykanych ptaków w Europie. Charakteryzuje się wyrazistym ubarwieniem: żółtym brzuchem, zielonkawo-żółtym grzbietem oraz czarną głową z białymi policzkami. Jest niezwykle łatwa do zaobserwowania, szczególnie w ogrodach i parkach, gdzie często korzysta z karmników. Sikorka bogatka odznacza się również ciekawym i zróżnicowanym śpiewem, który dodaje uroku każdemu otoczeniu, w którym się pojawi. Warto również wiedzieć, że jest to ptak bardzo towarzyski i inteligentny, często współpracujący z innymi gatunkami w poszukiwaniu pożywienia.

Sezon lęgowy bogatek zaczyna się zwykle na przełomie marca i kwietnia. Dla swoich lęgów wykorzystują różnego rodzaju dziuple – w drzewach, szczelinach w ścianach, a czasem w specjalnie przygotowanych dla nich skrzynkach lęgowych. W jednym lęgu samica składa od 5 do 12 jaj, które następnie są wysiadywane przez oboje rodziców przez około dwa tygodnie. Młode ptaki opuszczają gniazdo po ok. 16-22 dniach, jednak przez kolejne tygodnie są nadal karmione przez rodziców.

Według klasyfikacji Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody (IUCN), sikora bogatka jest gatunkiem znajdującym się w kategorii najmniejszej troski – wynika to z dużej i stabilnej populacji tych ptaków. Niemniej jednak, degradacja i utrata siedlisk na skutek działalności człowieka, a także zmiany klimatyczne, mogą stanowić zagrożenie dla przyszłości tego gatunku.

Zachowanie i dieta

Bogatki są ptakami aktywnymi i zwinnymi, często można je zaobserwować jak targają się przy przeszukiwaniu gałęzi drzew w poszukiwaniu pożywienia. Są wszystkożerne, żywią się owadami, pająkami, nasionami i owocami. Gdy nadejdą chłodne miesiące, będą również żywić się orzechami i innymi wysokoenergetycznymi pokarmami, aby przetrwać zimną pogodę.

Sezon lęgowy bogatek zaczyna się zwykle na przełomie marca i kwietnia. Dla swoich lęgów wykorzystują różnego rodzaju dziuple – w drzewach, szczelinach w ścianach, a czasem w specjalnie przygotowanych dla nich skrzynkach lęgowych. W jednym lęgu samica składa od 5 do 12 jaj, które następnie są wysiadywane przez oboje rodziców przez około dwa tygodnie. Młode ptaki opuszczają gniazdo po ok. 16-22 dniach, jednak przez kolejne tygodnie są nadal karmione przez rodziców.

Siedlisko sikorki bogatki

Sikora bogatka jest często spotykana na terenach leśnych, zarówno w lasach liściastych, jak i mieszanych. Nie stroni jednak również od obszarów miejskich – można ją spotkać w ogrodach, parkach, a nawet w zadrzewieniach przyblokowych. Ptak ten jest rozmieszczone szeroko na obszarach Europy i Azji – od Wysp Brytyjskich i Skandynawii na zachodzie, aż po odległe tereny Japonii i Chin na wschodzie. W okresie zimowym, niektóre populacje bogatek decydują się na migrowanie na południe, w poszukiwaniu lepszego dostępu do pokarmu.

Bogatki są ptakami aktywnymi i zwinnymi, często można je zaobserwować jak targają się przy przeszukiwaniu gałęzi drzew w poszukiwaniu pożywienia. Są wszystkożerne, żywią się owadami, pająkami, nasionami i owocami. Gdy nadejdą chłodne miesiące, będą również żywić się orzechami i innymi wysokoenergetycznymi pokarmami, aby przetrwać zimną pogodę.

Charakterystyka fizyczna

Sikora bogatka to ptak średniej wielkości, dorastający do długości około 12-14 cm, podczas gdy jego waga oscyluje w granicach 18-21 gramów. Cechą charakterystyczną bogatek jest czarna czapka i śliniak, a także szeroka biała plama na policzku, pojawiająca się po obu stronach głowy. Reszta ciała pokryta jest przede wszystkim upierzeniem żółtym, z wyjątkiem czarnego paska na brzuchu i białych pasków na skrzydłach. W przypadku samców i samic różnice w upierzeniu są minimalne, jednak samce charakteryzują się nieco szerszym śliniaczkiem niż samice.

Sikora bogatka jest często spotykana na terenach leśnych, zarówno w lasach liściastych, jak i mieszanych. Nie stroni jednak również od obszarów miejskich – można ją spotkać w ogrodach, parkach, a nawet w zadrzewieniach przyblokowych. Ptak ten jest rozmieszczone szeroko na obszarach Europy i Azji – od Wysp Brytyjskich i Skandynawii na zachodzie, aż po odległe tereny Japonii i Chin na wschodzie. W okresie zimowym, niektóre populacje bogatek decydują się na migrowanie na południe, w poszukiwaniu lepszego dostępu do pokarmu.

Sikora bogatka to ptak średniej wielkości, dorastający do długości około 12-14 cm, podczas gdy jego waga oscyluje w granicach 18-21 gramów. Cechą charakterystyczną bogatek jest czarna czapka i śliniak, a także szeroka biała plama na policzku, pojawiająca się po obu stronach głowy. Reszta ciała pokryta jest przede wszystkim upierzeniem żółtym, z wyjątkiem czarnego paska na brzuchu i białych pasków na skrzydłach. W przypadku samców i samic różnice w upierzeniu są minimalne, jednak samce charakteryzują się nieco szerszym śliniaczkiem niż samice.